- nomino
- nōmĭno, āre, āvi, ātum
- tr. -
[st2]1 [-] nommer, appeler, désigner par un nom.
[st2]2 [-] nommer, mentionner, citer (avec éloge).
[st2]3 [-] appeler (qqn), prononcer son nom.
[st2]4 [-] citer en justice, accuser, dénoncer.
[st2]5 [-] désigner pour une fonction, nommer à une fonction.
[st2]6 [-] déclarer formellement.
- nominari, Cic. : être connu, avoir du renom.
* * *nōmĭno, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] nommer, appeler, désigner par un nom. [st2]2 [-] nommer, mentionner, citer (avec éloge). [st2]3 [-] appeler (qqn), prononcer son nom. [st2]4 [-] citer en justice, accuser, dénoncer. [st2]5 [-] désigner pour une fonction, nommer à une fonction. [st2]6 [-] déclarer formellement. - nominari, Cic. : être connu, avoir du renom.* * *Nomino, nominas, pen. corr. nominare. Plaut. Appeler aucun, Nommer.\Quis me nominat? Plaut. Qui est ce qui m'appelle?\Quid ait, vbi me nominas? Terent. Quand tu fais mention de moy?\Ego autem neminem nomino: quare irasci, etc. Cic. Je ne nomme personne.\Praedicari de se et nominari volunt omnes. Cic. Estre renommez, Qu'on parle d'eulx.\Nominare. Cic. Bailler et imposer nom.\Quorum profusa luxuries, magnitudo aeris alieni, sumptus, libidines nominarentur. Cic. Seroyent declarees et descouvertes.\Nominare ex altero. Cic. Intituler.\Quem voles, de conuentu Syracusanorum virum bonum nominato. Cic. Nomme m'en un.\Nominare. Brutus ad Ciceronem. Nommer aucun pour estre prouveu de quelque estat.
Dictionarium latinogallicum. 1552.